Tunezja Przewodnik

TUNEZJA

(Tunis, Republika Tunezyjska – Al-Dżumhurija at-Tunisija) – państwo arabskie leżące w północnej Afryce nad Morzem Śródziemnym. Graniczy z Algierią i Libią. W latach 1881-1956 r. pod protektoratem Francji. Od 12 listopada 1956 roku w ONZ, a od 1 października 1958 r. członek Ligi Państw Arabskich. Stolicą kraju jest Tunis, a inne większe miasta to: Safakis (Sfax), Ariana, Bizerta (Banzart), Kabis (Gabés), Susa (Sousse).

System polityczny

Republika Tunezji jest krajem o systemie prezydenckim i dominacji jednej partii politycznej – Zgromadzenie Demokratyczno-Konstytucyjne. Konstytucja republiki powstała w 1959 r., a modyfikowana była w 1988 roku. Głową państwa jest prezydent, wybierany w powszechnych wyborach na pięcioletnią kadencję. Parlament składa się z dwóch izb. Władzę wykonawczą sprawuje rząd z premierem na czele, który jest powoływany przez prezydenta Republiki.

Tunezją od 7 listopada 1987 rządzi Zin Al-Abidin Ben Ali, który objął władzę po bezkrwawym zamachu stanu (zwołano konsylium lekarskie, które orzekło że prezydent nie jest w stanie dłużej sprawować urzędu z powodu sędziwego wieku). Wówczas urzędujący dopiero od miesiąca Ben Ali – premier nowego rządu Bourgiby przejął władzę. Ze specyfiki arabskiej prezydent pełnił swoją funkcję dożywotnio. Po przejęciu władzy Ben Ali wprowadził w 1988 zmiany w konstytucji, m.in.: zniósł dożywotnie sprawowanie urzędu prezydenta (prezydent mógł być wybierany ponownie na stanowisko tylko 2 razy, jednak kolejna zmiana konstytucji z 2002 zniosła ograniczenie reelekcji). Prezydent Ben Ali obecnie urzęduje 4 kadencję, w wyborach dotychczas otrzymywał poparcie (oficjalnie) 99,6% (1999) i 94,48% (2004). Na początku swojej kadencji Ben Ali dążył do demokratyzacji kraju, zwolnił więźniów politycznych w tym i islamskich ekstremistów, co zaowocowało utworzeniem islamskiej partii opozycyjnej an-Nadha, która zyskiwała coraz większe poparcie w kampusach uniwersyteckich (na tle wydarzeń w Algierii). Po zamachu z 1991 w Tunisie (za którym stali islamiści), przeprowadzono serię procesów przeciwko członkom an-Nadha. Nowa ustawa o partiach politycznych (1988) uniemożliwia legalizacje partii, której działalność opierają się w swoich założeniach religijnych. Zaostrzono również rządową kontrolę instytucji wyznaniowych. Od tego czasu powrócono do polityki względem opozycji jaka stosowana była za Bourgiby, a prasa wróciła do tradycyjnej roli bezkrytycznego poplecznika rządu. Aby wypełnić dawne obietnice dotyczące utworzenia systemu wielopartyjnego, partie opozycyjne otrzymały przydział miejsc w parlamencie mimo, iż w trakcie wyborów (2004) nie udało im się uzyskać choćby jednego mandatu.

Gubernatorstwa Tunezji: Arjana • Badża • Ben Arous • Bizerta • Dżunduba • Kabis • Kaf • Kafsa • Kairuan • Kasserin • Kibili • Madanijin • Mahdia • Manuba • Monastir • Nabul • Safakis • Sidi Bu Said • Siliana • Susa • Tatawin • Tauzar • Tunis • Zagwan

Geografia

Położenie

Tunezja położona jest w Afryce Północnej i zajmuje powierzchnię wielkości połowy Polski. Wybrzeże Tunezji na północy i wschodzie opływa Morze Śródziemne. Północ kraju jest górzysta i gęsto zalesiona. Im dalej na południe, ukształtowanie terenu zmienia się w coraz bardziej płaskie i suche aż do obszaru szotów (słone jeziora, zazwyczaj wyschnięte) wyznaczających początek strefy saharyjskiej.

Klimat

Na wybrzeżu klimat śródziemnomorski – w okolicy Bizerty bardziej morski, wilgotny, przypominający np. Palermo, na wschodnim wybrzeżu bardziej suchy, z większymi amplitudami temperatur – dobowymi, rocznymi.

Historia

W 814 p.n.e. Fenicjanie założyli Kartaginę (obecnie przedmieścia Tunisu), która po latach świetności i rywalizacji z Rzymem została kompletnie zniszczona w wyniku trzeciej wojny punickiej w 146 p.n.e. Prowincja rzymska „Africa” (ze stolicą w Kartaginie) stała się spichlerzem Rzymu i przeżywała kolejny okres rozkwitu aż do upadku Cesarstwa. Po okresie rządów Bizancjum, w efekcie prób opanowania Afryki przez Arabów, w 670 r. został założony Kairuan jako baza ekspansji islamu. Od 800 r. rządziło tu wiele dynastii, między innymi Hafsydzi, aż do 1574 r., kiedy kraj został włączony do Imperium Osmańskiego. W 1881 r. rozpoczął się okres prorektoratu francuskiego i trwał do 20 marca 1956 kiedy Tunezja odzyskała niepodległość. Rok później została proklamowana republika i na czele państwa stanął Habib Bourgiba. 7 listopada 1987 r. prezydentem został Zin Al-Abidin Ben Ali.

Gospodarka

Główne gałęzie gospodarki to: rolnictwo, przemysł wydobywczy, przemysł naftowy, turystyka, przemysł odzieżowy.

Do lat 60. Tunezja była jednym z głównych eksporterów ropy naftowej i gazu ziemnego. W połowie lat 80. XX w. został zapoczątkowany program zmian strukturalnych w gospodarce kraju, który był wspierany przez Bank Światowy i Międzynarodowy Fundusz Walutowy. Program realizował m.in. liberalizację cen i handlu zagranicznego, a także dalszą prywatyzację przedsiębiorstw należących do państwa.

Obyczaje

Tunezja jest najbardziej liberalnym krajem arabskim, o czym świadczą m.in. rozbudowane prawa kobiet. Kobiety zawdzięczają to pierwszej żonie Habiba Burgiby, która była Francuzką. Niektórzy uważają, że to ona przekonała męża do kilku wielkich reform, m.in. zniesienia wielożeństwa, zniesienia noszenia tradycyjnych chust przez kobiety (Burgiba nazwał te chusty wstrętnymi szmatami), kontrolowanie rozwodów przez sądy (w tym równe prawa do dzieci), dopuszczenie kobiet do szkół, parlamentu, władzy i innych form życia publicznego. Jednak należy zauważyć, że we Francji aż do 1970 roku (do wejścia w życie ustawy z dnia 4 czerwca 1970) obowiązywało tzw. puissance paternelle, to znaczy tylko ojcu przysługiwała władza rodzicielska po rozwodzie.

W 1967 roku Bourgiba zalegalizował również aborcję, obecnie jest dostępna na życzenie kobiety i bezpłatna (istnieje również legalna prostytucja oraz domy publiczne).

Jeżeli kobieta jedzie samochodem i przekroczy prędkość, to wtedy policjant nie ma prawa jej zatrzymać, ani wystawić mandatu. Może jedynie się do niej uśmiechnąć i jej pomachać.

Tunezyjskie kobiety stanowią prawie 12% członków Tunezyjskiej Izby Deputowanych i ponad 20% członków w radach miejskich. Mają również znaczącą rolę w rządzie i dyplomacji (w tym m.in. na takich stanowiskach jak gubernatorzy prowincji, prezydenci miast, sekretarze stanu, ambasadorowie itp.). Młode kobiety stanowią 55% studentów na uniwersytetach.

Z drugiej jednak strony, nadal istnieją pewne konserwatywne miasta – na południu kraju, gdzie przestrzegane są stare obyczaje. Dziewczęta nie mają jednak zakazu aby chodzić same po ulicach. Ponadto w bardzo tradycyjnych rodzinach kobiety chodzą w ubraniach zakrywających nogi i ramiona, szczególnie kiedy wybierają się do meczetu.

Jedyną pozostałością z prawa islamskiego w Tunezji jest prawo dziedziczenia, gdzie kobieta jeżeli nie zostawiono testamentu dziediczy połowę tego, co jej męscy członkowie rodziny, bracia itd. Jednak spisanie testamentu przez rodziców całkowicie oddala opcję dzidziczenia tylko połowy majątku. Zeznania w sądzie kobiety i mężczyzny w Tunezji mają taką samą wartość prawną, kobieta posiada również takie samo prawo do otrzymania opieki nad dziećmi po rozwodzie.

źródło: wikipedia.org

Informacje praktyczne

NA GRANICY

* Paszport powinien być ważny co najmniej 3 miesiące dłużej niż data deklarowanego powrotu.

* Wjazd do Tunezji powinien nastąpić na podstawie paszportu nie budzącego wątpliwości co do jego autentyczności. Wszelkie uszkodzenia mechaniczne dokumentu, zamazane dane osobowe, wizy czy pieczęcie mogą spowodować uciążliwą procedurę wyjaśniającą lub cofnięcie z granicy.

* Obywatele polscy niezależnie od kraju, z którego rozpoczynają podróż, mogą wjeżdżać do Tunezji bez wizy tylko w ramach wyjazdów grupowych organizowanych przez biura podróży i pod warunkiem przekroczenia granicy wraz z grupą, zgodnie z listą pasażerów linii lotniczych. Powrót powinien nastąpić na tych samych zasadach.

* Od turystów przekraczających indywidualnie granice – nawet z wykupionymi w biurze podróży biletami i świadczeniami w ramach wycieczki – wymagane są wizy. Dotyczy to szczególnie osób przybywających do Tunezji promem. Wizy tranzytowe wydawane są na 24 godziny w tranzycie lotniczym i 48 godzin w tranzycie lądowym. Wizy wydawane są przez przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne Tunezji. Maksymalny okres ważności wizy wynosi trzy miesiące.

* Nie ma obowiązku deklarowania na granicy wwożonych środków płatniczych. Jest to jednak wskazane, jeśli zakłada się ewentualność wywozu niewydanych dewiz przekraczających sumę 1000 USD.

* Istnieje zakaz wywozu waluty tunezyjskiej.

* Dozwolony jest wwóz: rzeczy osobistych, 400 szt. papierosów lub cygar, 2l alkoholu poniżej 25% i 1l powyżej 25%, dwóch aparatów fotograficznych i 20 filmów, jednej kamery filmowej i 20 kaset.

Oto ilości towarów, jakie możesz wywieźć legalnie, bez opłacania cła, do Polski:

Wyroby tytoniowe: 250 papierosów lub 50 cygar, lub 250 g tytoniu, lub każdy z tych towarów w odpowiednich proporcjach.

Alkohol i napoje alkoholowe: 1 litr wysoko procentowego alkoholu powyżej 22% obj. lub 2 litry wyrobów winiarskich lub 5 litrów piwa.

Inne towary: rzeczy zwyczajowo traktowane jako upominki do wartości całkowitej 175 Euro (osoby powyżej 18l.) – w tym wyroby spirytusowe oraz napoje alkoholowe inne niż wyroby winiarskie i piwo – nie więcej niż 1 l, piwa – nie więcej niż 2 l, wyrobów tytoniowych – nie więcej niż 100 sztuk papierosów albo nie więcej niż 25 sztuk cygar, albo do 100 g tytoniu; do 90 E (osoby poniżej 18 l.) – z pominięciem napojów alkoholowych.

BEZPIECZEŃSTWO

* Z ubezpieczeń komunikacyjnych obowiązuje „zielona karta”. Ubezpieczenie osobowe, jakkolwiek nie jest obowiązkowe, jest wskazane – najlepiej z ubezpieczeniem dodatkowym ze względu na wysokie koszty leczenia.

* Tunezja jest krajem bezpiecznym.

* W miastach tunezyjskich nie ma stref szczególnie niebezpiecznych. Nie zaleca się indywidualnego podróżowania w nieturystycznych regionach graniczących z Algierią.

* Uważaj na kieszonkowców, szczególnie na bazarach i przy korzystaniu z komunikacji publicznej!

ZDROWIE

* W Tunezji nie występuje zagrożenie epidemiologiczne i nie ma obowiązku szczepień przedwyjazdowych.

* Zabierz ze sobą lekarstwa na wypadek ewentualnych dolegliwości przewodu pokarmowego związanych ze zmianą diety i wody. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia tego rodzaju dolegliwości, podczas pobytu w Tunezji pij wodę butelkowaną oraz jadaj restauracjach co najmniej średniej kategorii.

* Wizyta u lekarza kosztuje 20-30 TND. Doba w szpitalu publicznym kosztuje 30-50 TND, a w prywatnym, z uwzględnieniem ewentualnych kosztów leczenia, od 200 TND. Nie zaleca się jednak korzystania z publicznej służby zdrowia. W przypadku lżejszych chorób wskazane jest, zwłaszcza w dużych miastach, korzystanie z porad farmaceutów.

* Apteki reprezentują tu wysoki standard i dysponują szeroką gamą leków zachodnioeuropejskich.

PRZYDATNE INFORMACJE

* Respektowane jest polskie prawo jazdy.

* Dzienny koszt wynajmu samochodu wynosi 40-70 EUR.

* Najkorzystniejsze przejazdy oferują taksówki w kolorze żółtym. W mieście kierowcy włączają taksometr. Podstawowa opłata wynosi 0,270 TND. Za każdy następny kilometr należy zapłacić 0,270 TND. W godzinach 21.00-6.00 obowiązuje stawka nocna (wyższa o 50%).

* Oficjalnymi językami w Tunezji są języki arabski i francuski.

* Tunezja jest krajem muzułmańskim i jakkolwiek spożywanie alkoholu nie jest zabronione, nie należy tego czynić w miejscach publicznych i lokalach gastronomicznych niemających licencji na jego sprzedaż.

* W Tunezji ogólnie przyjęte jest pozostawianie lub dawanie napiwków pokojówkom, kelnerom, portierom, taksówkarzom. W restauracji jest to zazwyczaj 10-15% sumy rachunku.

* Uznawane jako sport narodowy czy odwieczna tradycja, targowanie się pozostaje najzabawniejszym sposobem ustalania cen zakupowanych pamiątek, dywanu czy nawet przejażdżki na grzbiecie wielbłąda. Pamiętaj, by nie dać się ponieść emocjom: zabawa ta zawsze kończy się uzgodnieniem ceny i uśmiechem.

* Napięcie wynosi 220 V. Zwróć uwagę na wskazówki w łazience. Powszechnie używane w Europie wtyczki nie pasują. Musisz zaopatrzyć się w specjalne przełączniki, dostępne w sklepach elektronicznych.

* Dniem ustawowo wolnym od pracy jest w Tunezji niedziela.

* W powszechnym użyciu są międzynarodowe karty kredytowe typu VISA, Master czy Maestro. W większych miastach są bankomaty.

* Turyści praktycznie nie mają możliwości zwrotu podatku VAT. Wyjątek stanowią zakupy dokonywane w sklepach narodowego Biura Rzemiosła (Artisanat), w których po uprzedzeniu, że zakupiony towar przeznaczony jest na wywóz za granicę, sklep dokonuje odliczenia podatku VAT.

* W miejscowościach turystycznych można się porozumieć w języku francuskim, angielskim, włoskim i niemieckim.

* W lipcu i sierpniu oraz w czasie ramadanu urzędy pracują do godziny 14.00. W ramadanie sklepy otwarte są do godziny 15.00, 16.00; zamknięte są wciągu dnia restauracje i kawiarnie poza hotelowymi (wyższych kategorii) i nielicznymi miejskimi dla osób nie obchodzących ramadanu. Kawiarnie i restauracje otwierane są wieczorem około godziny 20.00, 21.00 (termin otwarcia restauracji i kawiarni uzależniony jest od zachodu słońca).

* W zwykłe dni sklepy otwarte są zazwyczaj do godziny 19.00 (z wyjątkiem dużych sklepów, które są otwarte dłużej). W sezonie turystycznym w miejscowościach turystycznych sklepy otwarte są dłużej (nawet do godziny 24.00).

* Urzędy pracują od poniedziałku do czwartku w godzinach 8.30-13.00 i 15.00-17.30, w piątki od 8.30 do 13.00, a w soboty od 8.30 do 13.30.

* Banki czynne są od poniedziałku do piątku w godzinach 8.00-16.00 z przerwą południową między 12.00 a 14.00.

* Urzędy pocztowe pracują od poniedziałku do czwartku od 8.00 do 17.00 z przerwą od 12.00 do 14.00. W piątki i soboty pracują od 8.00 do 12.00 bez przerwy.

POMOC KONSULARNA

Tunezja – informacje praktyczne, wycieczki fakultatywne, regiony

Djerba

piękne, szerokie, piaszczyste plaże
zabytkowa mauretańska zabudowa
oliwne, palmowe i figowe gaje
świetnie przygotowane pola golfowe
wyspa słynie z najlepszych tuńczyków na świecie

Ci spośród odwiedzających wyspę, którzy zdecydują się wyjść poza ogrody czy plaże hotelowe, odnajdą interesujące historyczne pamiątki. Na południu wyspy znajdują się niewielkie ruiny Meninx – osady założonej w VIII w. p.n.e. przez Fenicjan, świetnie prosperującej również w czasach rzymskich. O dobrobycie mieszkańców Meninx w owych czasach świadczy wybudowana przez nich grobla łącząca wyspę ze stałym lądem, ułatwiająca kontakty handlowe z kontynentem afrykańskim. Prawdopodobnie w tym samym czasie przybyli na Djerbę pierwsi Żydzi i znaleźli tu przychylną atmosferę dla swej wiary. W centrum wyspy położone są miejscowości Hara Kebira i Hara Seghira, gdzie do dnia dzisiejszego żyje niewielka społeczność żydowska i funkcjonuje kilka synagog. Historia najsłynniejszej z nich – El Ghriby, czyli „Cudzoziemki” – sięga 586 r. p.n.e.. Obecna budowla pochodzi co prawda z początku ubiegłego wieku, ale przechowywana w tutejszym sanktuarium Tora należy do najstarszych na świecie. Liczne meczety o zdecydowanie obronnym charakterze rozrzucone głównie wzdłuż wybrzeży wyspy to pamiątki po charydżytach i ibadytach – członkach znanych z fanatyzmu sekt, które w VII w. n.e. odłączyły się od islamu i wywoławszy rebelię w Afryce Północnej, schroniły się na Djerbie, tworząc trudną do zdobycia fortecę. Panowanie tureckie na wyspie rozpoczęło się w 1560 r. od zdobycia przez Hiszpanów twierdzy znanej jako Bordż Ghazi Mustafa, położonej między morskim wybrzeżem a centrum miasteczka Houmt Souk – administracyjnej stolicy wyspy.
Na północno-wschodnim oraz wschodnim wybrzeżu Djerby znajdują się najpiękniejsze plaże należące obecnie do strefy turystycznej wyspy. Na pasie wybrzeża o długości ponad 20 km położonych jest kilkadziesiąt hoteli o zróżnicowanym standardzie, od tanich klubowych po luksusowe pałace kryjące w swym wnętrzu wspaniałe ośrodki thalassoterapii. Pobyt na wyspie daje ogromne możliwości uprawiania różnych sportów: tenis, kręgle, golf, przejażdżki konne, nurkowanie, parasailing i windsurfing czy żeglowanie po piasku bojerami. Wieczornych rozrywek dostarczą hotelowe programy animacyjne, folklorystyczne pokazy, dyskoteki oraz kasyno.

Atrakcje w regionie Djerby

GUELLALA

Miasteczko garncarzy. Można tu zwiedzić kilka pracowni garncarzy, muzeum i manufakturę wyrobów ceramicznych. Warto zobaczyć również meczet Guellala, pochodzący z X wieku, meczet Sidi Yeti oraz skansen z tradycyjnymi białymi domami (Muzeum Dziedzictwa Guellali, około 2 km od centrum).

MIDOUN

Tradycyjne miasteczko, jedno z największych na wyspie, otoczone palmowymi gajami. Słynie z pysznej oliwy i wyrobów z drzew palmowych. Niedaleko od miasta znajduje się podziemna tłocznia oliwy, a na północ jeden z najstarszych zabytków na wyspie – piaskowy Grobowiec Bourgou z czasów Punickich.

MENNIX

To ruiny starożytnego miasta na południu wyspy, założonego prawdopodobnie w X w. p.n.e. przez Fenicjan. Na rozległym obszarze wykopalisk archeologicznych zobaczyć można m.in. pozostałości teatru, term, amfiteatru a także rzymskiego forum.

WYSPA RÓŻOWYCH FLAMINGÓW

Długi, piaszczysty cypel słynący z pięknej plaży, świetne miejsce na całodniowy relaks. W okresie jesienno-zimowym przylatuje tu mnóstwo różowych flamingów stąd nazwa wyspy. Od czasu do czasu, przy odrobinie szczęścia można zobaczyć również delfiny.

PLAŻA SIDI MAHRES

Zachwycająca, piaszczysta plaża na północy między Półwyspem Flamingów, a przylądkiem Sidi Mahres, ze znakiem rozpoznawczym – biało-czerwoną latarnią.

INFORMACJE PRAKTYCZNE

Pilot: turyści objęci są opieką polskiego rezydenta, do którego zadań należy pomoc przy przylocie, wylocie, podczas pobytu oraz przyjmowanie zapisów na wycieczki lokalne. Wizy: nie są wymagane na pobyt poniżej 3 miesięcy. Paszport musi być ważny minimum 3 miesiące od daty powrotu do Polski. Czas przelotu: Warszawa-Djerba – ok. 3,5 godz. Czas lokalny: czas polski minus 1 godz. (lato), czas polski (zima). Język: arabski, francuski, w miejscach turystycznych również angielski, niemiecki i włoski. Napięcie: 220 V, standardowe gniazdka. Waluta: dinar (TND), 1 TND (1000 milimów) = ok. 2,25 PLN; w obiegu są banknoty: 5, 10, 20, 30 TND oraz monety: 5, 1, 0,5 TND; 100, 50, 20, 10 milimów. Dinar jest walutą niewymienialną i nie należy jej wywozić poza obszar Tunezji. Religia: Tunezja jest krajem muzułmańskim, gdzie zarówno zasady religijne, jak i tradycyjne obyczaje są żywe i powszechnie praktykowane. Turyści powinni się stosownie zachowywać, szczególnie w miejscach publicznych, poza hotelami. W Tunezji nie Muzułmanom nie wolno wchodzić do meczetów, poza wyznaczonymi, stanowiącymi cel zorganizowanych turystycznych wycieczek. Napiwki: obowiązuje zasada, że każdy daje tyle, na ile go stać. Przyjęte jest dawanie napiwków kelnerom (ok. 10% rachunku), bagażowym, pokojówkom, kierowcom i przewodnikom obsługującym wycieczki lokalne. Ceny w hotelu i restauracjach: obiad – ok. 20 TND; butelka piwa – 3-5 TND; butelka wina – 7-15 TND; kawa – 2-3 TND; butelka wody mineralnej – 1,5 TND. Plaże: bezpłatne; większość hoteli posiada własne plaże, na których najczęściej goście hotelowi nie płacą za wypożyczenie leżaka i parasola (w niektórych hotelach jest opłata za leżak i materac: 2-5 TND); goście spoza hotelu muszą się liczyć z koniecznością zapłaty za parasol i leżak: do 10 TND. Podatek wyjazdowy: od 1.10.2014 r. każdy turysta przy wyjeździe będzie zobowiązany kupić znaczek skarbowy o wartości 30 TND (ok. 13 EUR); znaczek można nabyć na lotnisku, jest on wklejany do paszportu i opieczętowany przez Urząd Imigracyjny. Wycieczki lokalne: organizowane są przez lokalne agencje turystyczne na warunkach przez nie określonych. Istnieje możliwość niezorganizowania wycieczki z powodu zbyt małej liczby chętnych.

WYCIECZKI FAKULTATYWNE

Sahara (2 dni) – 1. dzień: przeprawa promem z Djerby na stały ląd. Przejazd przez największe w Tunezji słone jezioro Chott el Jerid, które mieni się kryształami soli niczym szkatuła pełna klejnotów. Przyjazd w południe do miasteczka Tozeur – zakwaterowanie w hotelu 4*. Fakultatywnie możliwy przejazd dorożkami po oazie Touzer (10 TND/os.) . Kolacja. Nocleg. 2.dzień: śniadanie. Wyprawa jeepami do oaz górskich Atlasu: Chebika i Tamerza, gdzie kręcono sceny do filmów „Angielski pacjent” i „W pustyni i w puszczy”. Podczas powrotu na wyspę zwiedzanie Matmaty – miejsca księżycowych krajobrazów i domów troglodytów, wizyta w berberyjskim domostwie. Powrót na Djerbę groblą rzymską El Kantara. Cena zawiera posiłki w trakcie wyjazdu. Napoje płatne, polskojęzyczny przewodnik. Cena – ok. 195 TND, dzieci do 12 lat – 50% zniżki (zawiera wymienione posiłki); obowiązkowa dopłata do pokoju 1-os. – 15 TND.

Matmata – Douz – wyjazd z hotelu, przeprawa promowa do miasteczka Ajim, następnie przejazd w kierunku Tamezret – górskiej wioski berberyjskiej, z przepiękną panoramą gór (przerwa na fotografowanie). Przejazd do Douz zwanego bramą Sahary, przejażdżka na wielbłądach między piaszczystymi wydmami. Powrót przez skalistą Matmatę, gdzie zobaczymy makietę z filmu „Gwiezdne wojny” oraz typowe dla tego regionu podziemne domy zamieszkane przez Berberów. Powrót promem na Djerbę ok. godz. 19.00. Wycieczka jednodniowa, obiad wliczony w cenę. Cena – ok. 95 TND.

Dookoła wyspy Djerba – wyjazd rano; wycieczka autokarem po najciekawszych zakątkach Djerby. Przejazd do miejsca El Kantara, gdzie rozpoczyna się rzymska grobla łącząca wyspę z kontynentem. Wizyta w Guellali – miasteczku garncarzy, zwiedzanie muzeum i manufaktury wyrobów ceramicznych. Zwiedzanie najstarszej synagogi w Afryce Północnej – El Ghriba. Przejazd do Houmt Souk – stolicy wyspy, pobyt w centrum artystycznym i czas wolny. Powrót do hotelu. Wycieczka półdniowa. Cena – ok. 40 TND, dzieci do 12 lat – 50% zniżki.

Djerba ExploreR – Midoun – popołudniowa wycieczka do Midoun, tradycyjnego miasteczka, gdzie można kupić wiele djerbańskich pamiątek. Czas wolny na zakupy. Zwiedzanie starej olejarni, gdzie można zobaczyć tradycyjny sposób wytłaczania oliwy. Wizyta na największej nad Morzem Śródziemnym farmie krokodyli. Wycieczka 3-4-godzinna. Cena – ok. 40 TND, dzieci do 12 lat – 50% zniżki.

Rejs statkiem na Wyspę Różowych Flamingów – pełna zabawy i radości wyprawa statkiem, stylizowanym na piracki, na Wyspę Różowych Flamingów. Pobyt na wspaniałej, niekończącej się piaszczystej plaży: czas na opalanie, pływanie, lunch rybny i udział w animacjach przygotowanych przez piracką załogę statku. Wycieczka całodzienna. Cena zawiera lunch, napoje płatne. Cena – ok. 50 TND, dzieci do 12 lat – 50% zniżki.

Tataouine-Chenini – wyjazd z hotelu w kierunku Medenine drogą zwaną „rzymską”, łączącą od starożytności wyspę z lądem. Oglądanie Ghorfas – dawnych ufortyfikowanych spichlerzy. Kolejna atrakcją jest wizyta w mieście Tataouine z tradycyjnym targiem. Wizyta w pobliskim, berberyjskim miasteczku Chenini, słynącym z tradycyjnego rzemiosła. Powrót w kierunku Medenine przez Ghomrassen. Wizyta w antycznym miasteczku Jektiss. Powrót promem na Djerbę ok. godz. 18.00. Wycieczka całodniowa, obiad wliczony w cenę (napoje dodatkowo płatne). Cena – ok. 75 TND.

Wycieczki lokalne organizowane są przez lokalne agencje turystyczne na warunkach przez nie określonych. Istnieje możliwość niezorganizowania wycieczki z powodu zbyt małej liczby chętnych.

Hammamet

półwysep Cap Bon pachnący jaśminem i hibiskusem
największy i najstarszy ośrodek turystyczny Tunezji
piękne plaże, ciepłe morze
bogate zaplecze sportowo-rekreacyjne
Yasmine – najmłodsza i najnowocześniejsza dzielnica Hammametu

U nasady półwyspu leży Hammamet, najstarszy i jak dotąd największy ośrodek turystyczny Tunezji. Nazwa miasta nawiązuje do hammamu i przypomina o termach i prywatnych łaźniach, które znajdowały się na tym terenie jeszcze w czasach starożytnych. Dla turystyki odkryli Hammamet europejscy bogacze przybywający tu w latach 20. ubiegłego wieku. Rumuński milioner George Sebastian wybudował w odległości 3 km od medyny wspaniałą willę, do której zapraszał miłośników sztuki oraz członków wyższych sfer. Bywali tu Paul Klee i André Gide, w czasie wojny przebywał Rommel, a nieco później Winston Churchill pisał tu swoje pamiętniki. Obecnie willa należy do państwa i można ją zwiedzać. Mieści się w niej Międzynarodowe Centrum Kulturalne.
W latach 60. ubiegłego wieku Hammamet stał się miejscem spotkań awangardy, co wkrótce doprowadziło do napływu coraz większych rzesz turystów pragnących skorzystać z pięknych plaż, ciepłego morza i uroku tego miejsca. Dla nich powstały hotele na północ i południe od medyny oraz towarzyszące hotelom zaplecze w postaci restauracji, barów, dyskotek, klubów nocnych, sklepów, kortów tenisowych, centrów sportów wodnych i nurkowania oraz pól golfowych. Najmłodszą i najnowocześniejszą dzielnicą Hammametu jest wciąż rozbudowująca się Yasmine, której przestronne hotele mieszczą w sobie wspaniale zorganizowane ośrodki spa z zabiegami thalassoterapii lub balneoterapii oraz ogromne sale centrów biznesowo-konferencyjnych.

Atrakcje na kontynencie

TUNIS

Stolica Tunezji, nowoczesne miasto pełne historycznych atrakcji. Warto zwiedzić Muzeum Bardo, które pokazuje kolejne etapy historii Tunezji i posiada najważniejszy w świecie zbiór mozaik, a także udać się do pobliskiej Medyny na zakupy i spacer wąskimi uliczkami. Medyna ta jest najstarszą częścią Tunisu i została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jedną z dzielnic Tunisu jest Kartagina, gdzie znajduje się rezydencja prezydencka oraz willowe posiadłości tunezyjskich elit, a w starożytności – centrum imperium fenickiego, a później rzymskiej prowincji w Afryce Płn. Zwiedzić można pozostałości po ogromnym kompleksie Term Antoniusza, pochodzących z II – III w. n.e.

SIDI BOU SAID

Charakterystyczne biało-niebieskie miasteczko artystów, założone w XV w. przez hiszpańskich Maurów. Zachwyca przede wszystkim wąskimi uliczkami, charakterystycznymi domkami z niebieskimi okiennicami i drzwiami oraz zapierającym dech widokiem na zatokę.

SAHARA

Największa pustynia świata, na której można poczuć gorący podmuch prawdziwej Afryki, położona na południu Tunezji. Tak zwanymi Wrotami Sahary jest miasteczko Douz. Na terenie Sahary znajduje się też największe w Tunezji słone jezioro Chott El Jerid, słynne z miraży, które tworzą się przy odpowiednich warunkach pogodowych. Warto zobaczyć również pięknie położone w górach Atlas oazy: Chebika i Talerza.

KAIRUAN

Czwarte w kolejności święte miejsce islamu położone na południu Tunezji. Nazwa miasta pochodzi od arabskiego słowa ‘kairuwan’, które oznacza obóz wędrownych nomadów. Największe atrakcje miasta to: Wielki Meczet Sidi Okba, powstały w ok. 670 r., otoczona murami Medyna Kairuanu, która pełni funkcję wielkiego bazaru. Pierwsze mury pochodzą z końca VIII w. Obydwa zabytki wpisane są na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

EL JEM

Miasteczko słynie z ruin doskonale zachowanego rzymskiego amfiteatru. Jest to najbardziej widowiskowa rzymska budowla w Afryce Północnej oraz trzeci, co do rozmiarów amfiteatrem na świecie.

MATMATA

Miejsce księżycowych krajobrazów i domów troglodytów. Znane jako ośrodek kultury Berberów. Na południu miejscowości znajduje się tzw. Kraina Ksarów, czyli ufortyfikowane osiedla berberyjskie. Na miejscu znajduje się też Muzeum Berberów. Niewątpliwą atrakcją turystyczną jest miejsce, które stało się planem filmowym „Gwiezdnych Wojen”.

HAMMAMET

Najstarszy i największy ośrodek turystyczny Tunezji. Warto zobaczyć przede wszystkim centrum, kazbę (twierdzę) i Międzynarodowe Centrum Kultury. Odwiedzić można Medynę – stare miasto arabskie z wieloma sklepami i niewielkim targiem.

NABEUL

Miasteczko garncarzy, gdzie w manufakturze ceramiki można przyjrzeć się procesowi jej tworzenia. Położone w malowniczej zatoce Golf of Hammamet słynącej z zachwycających, szerokich plaż.

FRIGUIA PARK

To ponad 100 zwierząt – lwy, słonie, żyrafy, kangury oraz wiele, wiele innych, które zwykliśmy utożsamiać z tym kontynentem. Wizyta w Parku to niesamowite spotkanie z fauną Czarnej Afryki.

TAKRUNA

Tzw. ‘wisząca wioska’, malowniczo położona na skale, której mieszkańcy o jasnej cerze i kasztanowych włosach są świadectwem przemieszania się ludów, jakie dokonało się w ciągu burzliwej historii tych okolic.

PORT EL KANTAOUI

Malownicza miejscowość, tzw. „port-ogród”. Jej wizytówką jest nowoczesna przystań jachtowa z mnóstwem restauracji, barów i sklepików z pamiątkami. Dalej na północ rozciągają się starannie utrzymane pola golfowe, znane wśród wielbicieli tego sportu. Wzdłuż plaży funkcjonują ośrodki sportów wodnych.

INFORMACJE PRAKTYCZNE

Pilot: Turyści objęci są opieką polskiego rezydenta, do którego zadań należy pomoc przy przylocie, wylocie, podczas pobytu oraz przyjmowanie zapisów na wycieczki lokalne. Wizy: Nie są wymagane. Paszport musi być ważny minimum 3 miesiące od daty powrotu do Polski. Czas przelotu: Warszawa–Monastyr – ok. 3 godz. Czas lokalny: czas polski minus 1 godz. Język: arabski, francuski, w miejscach turystycznych również angielski i niemiecki. Napięcie: 220 V, standardowe gniazdka. Waluta: dinar (TND), 1 TND = ok. 2,26 PLN; w obiegu są zarówno banknoty, jak i monety. Grupy wyznaniowe: Tunezja jest krajem muzułmańskim, gdzie zarówno zasady religijne, jak i tradycyjne obyczaje są żywe i powszechnie praktykowane. Turyści powinni się odpowiednio zachowywać, szczególnie w miejscach publicznych, meczetach itp. Zbyt swobodny ubiór kobiet może powodować niepożądane reakcje. Napiwki: obowiązuje zasada, że każdy daje tyle, na ile go stać. Przyjęte jest dawanie napiwków kelnerom (ok. 10% rachunku), bagażowym, pokojówkom, kierowcom i przewodnikom obsługującym wycieczki lokalne. Ceny w hotelu i restauracjach: obiad – ok. 10 EUR, piwo – ok. 2 EUR, wino – ok. 5 EUR, kawa – ok. 2 EUR. Plaże: bezpłatne; wypożyczenie leżaka i parasola: darmowe lub za opłatą ok. 10 TND/dzień. Podatek wyjazdowy: od 1.10.2014 r. każdy turysta przy wyjeździe będzie zobowiązany kupić znaczek skarbowy o wartości 30 TND (ok. 13 EUR); znaczek można nabyć na lotnisku, jest on wklejany do paszportu i opieczętowany przez Urząd Imigracyjny. Wycieczki lokalne: orgaznizowane są przez lokalne agencje turystyczne na warunkach przez nie określonych. Istnieje możliwość niezorganizowania wycieczki z powodu zbyt małej liczby chętnych.

WYCIECZKI FAKULTATYWNE na kontynencie

Monastir – Sousse – Port Kantaoui – wycieczka, dzięki której można poznać miasto pierwszego prezydenta Tunezji Habiba Burgiby – Monastir. Zwiedzanie jednej z największych medin w Tunezji – stare miasto w Sousse. Na zakończenie spacer w Porcie Kantoui, który urzekł Romana Polańskiego – reżysera filmu Piraci. Wycieczka tylko dla gości z Sousse i Monastiru. Wycieczka półdniowa. Cena – ok. 35 TND, dzieci do 12 lat – ok. 17,5 TND.

Hammamet – Nabeul – przejazd do Nabeul, miasteczka garncarzy, gdzie w manufakturze ceramiki można przyjrzeć się jej powstawaniu. Czas wolny na targu w Nabeul. Przejazd do centrum starego Hammametu i wizyta na Medynie – starym mieście arabskim. Wycieczka tylko dla gości z Hammametu. Wycieczka półdniowa. Cena – ok. 30 TND, dzieci do 12 lat – ok. 15 TND.

Sahara Explorer – 1. dzień. Zwiedzanie El Jem z pięknie zachowanym rzymskim amfiteatrem, słynnym z corocznych koncertów jazzowych. Następnie przejazd do Matmaty zaskakującej księżycowym krajobrazem. W wydrążonych w skałach domach mieszkają potomkowie Berberów – wizyta w jednym z nich. Popołudniu przejazd do Douz – „Wrót Sahary”. Fakultatywna przejażdżka na wielbłądach po wydmach Sahary. 2. dzień – ekscytująca wyprawa jeepami. Przejazd przez największe słone jezioro Tunezji – Chott El Jerid do pustynnej oazy Touzer i położonych w górach Atlas oaz: Chebika i Tamerza. W drodze powrotnej na północ zwiedzanie świętego miasta Tunezji – Kairouanu z największym meczetem północnej Afryki – Wielki Meczet Sidi Okby. Wycieczka 2-dniowa. Cena – ok. 185 TND, dzieci do 12 lat – ok. 87,5 TND (obejmuje: śniadanie, 2 obiady, kolację, bez napojów); dodatkowo płatne: przejażdżka jeepami (ok. 40 TND) i na wielbłądach (ok. 20 TND).

Rejs statkiem wzdłuż wybrzeża – dla amatorów dobrej zabawy. W programie m. in. animacje w wykonaniu załogi statku, wspólna zabawa i lunch. Cena – ok. 50 TND, dzieci do 12 lat – ok. 25 TND.

Medinat Alzahra – niezwykły pokaz, perfekcyjnie przygotowane widowisko, ukazujące historię Tunezji: piękna muzyka, kolorowe stroje i światło sprawiają, że ten niezwykły wieczór na długo pozostanie w pamięci. Cena – ok. 70 TND, dzieci do 12 lat – ok. 35 TND.

Tunis – Kartagina – Sidi Bou Said – zwiedzanie centrum Tunisu: spacer wąskimi uliczkami medyny z charakterystyczną architekturą starego miasta i lokalnymi sklepikami. Przejazd do Kartaginy – obecnie dzielnicy Tunisu, gdzie znajduje się rezydencja prezydencka oraz willowe posiadłości tunezyjskich elit, a w starożytności – centrum imperium fenickiego. Zwiedzanie pozostałości ogromnego kompleksu term Antoniusza, położonego nad morzem i Muzeum Byrsa ze zbiorem unikatowych dzieł sztuki. Przejazd do Sidi Bou Said, położonego na wzgórzu, miasteczka artystów, urzekającego biało-niebieskimi domami wzdłuż brukowanych uliczek. Podziwiać stąd można piękne widoki na morze i półwysep Bon. Zwiedzanie tradycyjnego domu arabskiego. Cena – ok. 90 TND, dzieci do 12 lat – ok. 45 TND (obejmuje obiad, bez napojów); zwiedzanie domu arabskiego – ok. 4 TND.

Cap Bon – wycieczka do tzw. Zielonej Tunezji. Przejazd do Nabeul i wizyta w manufakturze ceramiki, następnie Kelibia – malowniczy port rybacki u stóp wzgórza z twierdzą z czasów tureckich. Zwiedzanie Kerkouane – ruin miasta z czasów punickich, El Haouaria – malowniczo położone na wybrzeżu groty z II w n.e., skąd starożytni Rzymianie wydobywali kamień do wzniesienia Kartaginy. Wycieczka tylko dla gości z Hammametu. Wycieczka całodzienna. Cena – ok. 80 TND (obejmuje obiad bez napoi).

Frigua Park i delfinarium – spotkanie z fauną Czarnej Afryki. Park Friguia zamieszkuje ponad 60 gatunków egzotycznych zwierząt, m.in. lwy, słonie, żyrafy i lemury. Wycieczka półdniowa. Cena – ok. 80 TND, dzieci do 12 lat – ok. 40 TND

Wycieczki lokalne organizowane są przez lokalne agencje turystyczne na warunkach przez nie określonych. Istnieje możliwość niezorganizowania wycieczki z powodu zbyt małej liczby chętnych.

Monastir

szerokie, piaszczyste plaże świetne dla całej rodziny
Sahara z pięknymi oazami
raj dla osób kochających zakupy (liczne Medyny z bazarami)
ładna pogoda przez cały rok
świetne warunki do uprawiania sportów wodnych

 Ten wypoczynkowy kurort posiada zróżnicowaną bazę hotelową: od klubowych i rodzinnych obiektów po luksusowe pałace. Warunki terenowe i klimatyczne sprzyjają powstaniu bogatej oferty sportowej, począwszy od popularnych sportów wodnych, przez nurkowanie, przejażdżki na koniach, wielbłądach i quadach, tenis ziemny, gry zespołowe, strzelanie z łuku, a skończywszy na ekskluzywnym golfie uprawianym na dwóch 18-dołkowych polach Flamingo i Palm Links. Większość hoteli posiada również fantastycznie przygotowane i wyposażone centra thalassoterapii i balneoterapii, gdzie można zadbać o stan ducha i ciała, zażywając relaksacyjnych i leczniczych zabiegów.
Kilka kilometrów od strefy turystycznej znajduje się bogate w pamiątki historyczne centrum Monastiru. Odnaleźć tu można stare arabskie miasto – medynę z fragmentami murów obronnych, obronny klasztor – ribat, – i Wielki Meczet o typowej dla okresu kiedy został zbudowany, surowej architekturze, którego jedyną ozdobą są rzymskie kolumny pochodzące ze starożytnej osady Ruspina, położonej kiedyś w tym miejscu.
Monastir to również rodzinne miasto pierwszego prezydenta niepodległej Tunezji – Habiba Bourghiby. W centrum, na placu du Gouvernorate, znajduje się wykonany z brązu pomnik przedstawiający Bourghibę jako młodego mężczyznę. Z inicjatywy prezydenta powstało tu również mauzoleum ku jego czci, którego złota kopuła i dwa strzelające w niebo minarety są dziś wizytówką miasta.

Sousse

porośnięta gajami oliwnymi
długa plaża o delikatnym piasku
doskonale utrzymane pola golfowe
„port-ogród”, czyli przystań jachtowa El Kantaoui
bogata historia i turystyczne atrakcje

Ślady bogatej historii można odnaleźć w centrum miasta. Imponują długie na ponad 2 km i wysokie na 8 m mury obronne. Surowy w swej architekturze Wielki Meczet wygląda bardziej jak forteca i wraz ze znajdującym się tuż obok ribatem – klasztorem obronnym – świadczy o potędze i sile miasta w przeszłości. Z wieży ribatu rozpościera się fascynujący widok na medynę i dziedziniec Wielkiego Meczetu.
Jednak historia i jej pamiątki to tylko jeden z walorów tego miejsca. Sousse to także współczesne miasto ze szkołami, uniwersytetami, zakładami produkcyjnymi, miasto żyjące z przemysłu, również turystycznego. Warunki do rozwoju turystyki stwarza przede wszystkim piękna plaża, wzdłuż której, począwszy od placu Boujafaar w centrum, w stronę północną wybudowano pas hoteli o zróżnicowanym standardzie. Te najbardziej luksusowe i najdroższe znajdują się w „porcie-ogrodzie”, jak nazywa się przystań jachtową El Kantaoui, gdzie jachty i stateczki zacumowane są prawie pod oknami ich właścicieli.
Znajdziemy tu również niezliczoną ilość restauracji, kawiarenek i sklepików z pamiątkami. Dalej na północ, tam, gdzie kończą się hotele, rozciągają się starannie utrzymane pola golfowe. Wzdłuż plaży istnieją ośrodki sportów wodnych i nurkowania. Ci, których zmęczy uprawianie sportów, pływanie i opalanie, mogą odpocząć i zregenerować siły w doskonale wyposażonych centrach thalassoterapii na terenie hoteli. Późnym wieczorem można ponownie wyjść poza obręb hoteli, aby pobawić się w pubach, klubach lub dyskotekach. Kuszącą propozycją jest również znane kasyno.

Zapraszamy do Tunezji!